De dag die al heel lang rood omcirkelt in de agenda’s staat is aangebroken. In alle vroegte zitten we aan het sportontbijt. Er moet echt goed gegeten worden. Het calorieverbuik is namelijk erg hoog bij een zo’n beklimming. De spanning zit er op dit moment nog aardig in.
Na het ontbijt kleden we ons om en vullen we onze shirtvakken met Dextro energy tabletten, sportreepjes, gelletjes. De bidons vullen we met Isostar en nog eenmaal checken we onze gear. Rustig rijden we naar het Kika-dorp. Er is geen weg meer terug. Nu moet het gaan gebeuren.
In groepjes worden we bij de start vrij gelaten. De tactiek? Rustig aan beginnen. Zodra het klimmen begint houden we ongeveer 8km per uur aan. Ontspannen pakken we de eerste haarspeldbochten. Enkele Doortrappers hebben nu nog voldoende praatjes. Dat zal hoe langer het duurt minder gaan worden.
Ergens halverwege bevindt zich een waterval. Daar zal onze eerste langere stop zijn. Althans, dat was de planning. Niet alles is te voorspellen en we komen een prachtig spandoek tegen met de tekst Wij zijn trots op de Doortrappers en een link naar Evie. Het dochtertje van Jan en Brie. Het eerste moment dat er stiekem emotie loskomt bij verschillende renners.
Eenmaal aangekomen bij de waterval hebben we dan toch onze eerste echte break. Water bijvullen, weer goed eten en even de benen ontspannen. Hiernaast vooral niet vergeten te genieten van de omgeving. Want wát is het mooi! Wat een natuur, wat een hoogte al. Het is duidelijk dat we hier een mythische berg aan het beklimmen zijn.
Na onze break klimmen we gestaag door en houden we ons aan de “8km-regel.” We passeren tunnels zoals je die alleen in James Bond ziet. Tussendoor komt er nog een heel steil stukje waar we echt even doorheen moeten. Dit kuitenbijtertje zet de boel wel even lekker op scherp.
De volgende stop zal volgen op drie kilometer punt. Net ervoor is er een vrij vlak gedeelte. Ook hier gaan we geen tempo maken, hier moeten we herstellen. Het is namelijk bekend dat het venijn in de staart zit. Die staart begint drie kilometer van de top.
Het laatste gedeelte kent erg steile stukken, hier moeten de Doortrappers allemaal even het eigen tempo rijden. Tegen die muur is anders niet op te komen. Toch komen we grotendeels gelijk aan op de top van de berg. De opgebouwde spanning, de reden waarom we hier zijn, al het voorwerk en trainingen komen in een golf van emotie naar buiten.
We omhelzen elkaar en steunen elkaar. De intense bui van emotie maakt langzaam plaats voor euforie; WE DID IT! We hebben het gewoon geflikt! Het is zo onwerkelijk, maar De Doortrappers staan op de top van de Stelvio! Ook speciaal; Wim en Gerrit hebben dit kunstje geflikt op mountainbikes. Chapeau!
In het tijdelijke Kika-dorp op de top trekken we warme kleding aan en eten we warme kippensoep. Ook hier kunnen we onze voedselvoorraad weer bijvullen. Dan komt de onvermijdelijke vraag; gaan we voor een tweede ronde? Gaan we via de Umbrail pass dalen naar Zwitserland en via Prato de Stelvio bedwingen?
De MTB mannen besluiten, samen met Bas, terug te keren naar de start. De overige zes pedaleurs gaan een poging wagen. Dus nemen we afscheid en de twee groepjes dalen beide af.
Het zestal komt aan in Zwitserland. Hier eten we even een taartje en een simpel bakkie filterkoffie. Quanta costa? Omgerekend 100 euro. Maar dan had je ook wel een huisgemaakt taartje, bediend door een ober die 3500 euro netto in de maand verdient.
We maken in het dal een lusje van ongeveer 30 kilometer en beginnen weer met klimmen. Tot aan de voet valt het klimmen mee. Ongeveer 5 a 6 procent (a la de Amerongse berg) en dat trapt prima weg. Daarna zakt het percentage niet meer onder de 10 procent.
Het klimmen wordt meer en meer afzien. Steeds vaker moeten we even stoppen om de benen te ontspannen. De gelletjes en reepjes komen intussen onze neus uit, maar je moet blijven eten en drinken.
Eenmaal boven de boomgrens zakt de moed in de schoenen. De top is nog zo ver weg, het hotel lijkt maar een heel klein lego-huisje. Nog zoveel bochten, zo steil. Het is op momenten niet te doen. Het gevoel in de benen verdwijnt langzaam maar zeker.
In bocht 9 zouden onze supporters staan en dat was het eerste doel. Eerst daar maar eens komen. De laatste meters naar die bocht zijn een ware hel. Hoewel we ruim 100 km gefietst hebben lijkt die laatste 2,5 kilometer een onneembare horde. We lappen ons op, schone kleding, weer eten en drinken. We kijken elkaar nog een keer aan… we gaan hier niet opgeven! We stappen weer op onze stalen ros en trappen voor wat we waard zijn.
Brie en de supporters staan ons naar boven te schreeuwen. Ze staan in bocht 1 en die komt steeds dichterbij. De vraag is of we nog een keer stoppen, maar we kijken naar de top en zeggen “Nu door! Afmaken die handel.” Hernieuwde energie (waar dat vandaan kwam!?) lijkt in de benen te komen. Na een meter of 700 staan we dan toch echt nog een keer boven op de Stelvio.
De pijn is snel vergeten, dit is zo’n intense ervaring. Haast niet voor te stellen. Een sprookje. We maken enkele foto’s op de top en kleden ons weer warm aan. Een half uurtje dalen scheidt ons van de finish. Ook hier zit het venijn in de staart. De moeheid slaat toe en je moet toch scherp zijn op de afdaling.
Na een klein half uurtje komen we aan bij het Kika-dorp, de finish. Onder luid geklap komen we binnen. Het is succesvol voltooid. Iedereen heeft zijn doel behaald en is veilig thuis gekomen. Na een bordje pasta en wat drinken gaan we voldaan naar het hotel.
In de avond is er dan nog een feestje in het Kika-dorp. Na de speech van de directeur van Kika wordt bekend gemaakt wat het totaalbedrag is van de sponsoring. Een wervelend bedrag van 854.517 euro is binnen gehaald! Hier kan zoveel onderzoek voor gedaan worden. Fantastisch.
We drinken nog een paar lekker biertjes (mochten iets kouder) en praten na over de dag. Heel laat zou het niet worden, eenmaal op de kamer is het al snel donker en stil. De Doortrappers zijn ontzettend snel in dromenland. Want zo’n dag moet je aan de binnenkant van je ogen herleven.
Slaap lekker Stelvianen!
Rest ons Brie, Lars en Jessica ontzettend te bedanken. Zonder dit support hadden verschillende Doortrappers het niet gehaald. Toppers!